Merhaba ...Bugün Başıma çok kötü bir olay geldi. Sabah Yanımda uyuyan can kuşum benden önce uyanmış ve ben nasıl OLDUĞUNU anlamadan yataktan düşmüştü..Aklımı yitirme sınırına gelen ben kucağıma Alıp korkuyla önce başını sonra bedenini kontrol ettim. Hani hıçkırır ama ağlayamazsınız ya işte öyle oldum. Neyse ki gökkuşağımın ağlaması çok kısa sürdü ve kendine geldi. Hiç bir yerinde de morarma kızarma meydana gelmedi. Ama ben benden geçtim.. Uzun bir süre uyutmadım ne olur ne olmaz. Melekler korudu Oğlumu Kapağı kapanmayan çekmecemize gelebilirdi başı . Allah'ım düşünmesi bile Aklımı oynattırıyor...
Bugün çok radikal bir kararla uyku Eğitimine başlama kararı aldım . Benim uyku eğitimim adlı bir Başlıkta yaşadıklarımı paylaşacağım . Asla tek bir yöntemi çocuğuma dayatmayacağımı uyu uyu bebiş yazımda nedenleriyle açıklamıştım. Bebeğimi tanıyarak onun rahat olduğu metodlarda uyumasını sağlayacağım.Ne olursa olsun Samet artık beşiğinde uyumayı öğrenecek.aynı korkuyu bir daha yaşamaya gücüm yok. Ben ağlayacağıma o ağlasın dedim ve az önce park yatağında uyuttum.
Sametin uyku saati akşam 10 ve Yanıma Alıp meme emmeye başladığında gece 10:15 te kolayca ağlamadan uykuya dalıyor .. Gene saat 10 da odamıza gittik .beşiğine koydum , yıldızlı gece lambasını açtım, internetten ninni müzik videosuna da açınca ağlamadı. Zaten uykusu gelince benim meleğim gülibikleşiyor :)) ama beşiğinde olunca saat 11:00 e kadar uyumadı ama ağlamadı da . Son bir kez emzirdim tekrar beşiğine koydum uykunun da bastırmasıyla ağlamaya başladı önce ağlamadı sadece rahatsız OLDUĞUNU belirtir şekilde bağırdı, çok Oralı olmadım , sonra ağlamaya başladı sonra daha da ağlamaya başladı dayanamadım kucağıma aldım hala meme istiyordu . Bir türlü alıştıramadığım emziği Ağzına verdim ama gene emzirir pozisyonda kucağımda sakinleştirdim sustu ve usulca tekrar beşiğine yatırdım gene ağlamaya başladı emziği hala çıkarmamıştı , debelenmiyor kolları iki yana açık belli uyumak istiyor ama Alışık olduğu şekilde . Daha fazla ağlamaya başladı gene kucağıma aldım alır almaz sustu . Susar susmaz koymadım ,ben gene yanındayım , Aşkım , oğlum ama sadece beşiğinde uyuman gerekiyor bir daha düşmeni Göze alamam dedim geri koydum , hıçkırarak ,içini Çekerek ağlamaya başladı dayanamadım ben de ağlıyordum artık. Küçük bir öpücük kondurdum alnına Gücüne gittiğini hissettirerek öyle iç çekip ağladı ki artık bende tutamıyorum kendimi :(( ama söz vermiştim kendime mememde uyumayacak ve dizde sallanarak da uyumacaktı. Saat 11:15 gibi kucağıma aldım emziği Attı fısıldar modda ninniler söyledim ağlamaktan gözleri şişen yavrum kucağımda uyuyakaldı. Bende hala salya sümük ağlıyor, ama kararlı olmaya çalışıyordum. Nasıl dayanabilirim sabah düştüğünde bile bu kadar ağlamamıştı yavrum .
Şuan beşiğinde uyuyor . Oğlumu tanıyarak , ne onu ne de kendimi hırpalamadan beşiğinde uyumayı öğretecek, alıştıracağım. Başka çarem yok . Belki kendi kendine uyumasını başaramadım ama ilk gün için meme emmeden ve dizlerimde sallanmadan uyuması bile benim için bir başarı . Bugün Yaşadığım şeyi asla unutmayacağım. Sürekli Kafamı kurcalayan uyku maratonuna bu şekilde başlamak istemezdim . Anne olmanın en zor kısmı evladının birşeye adapte Olmasını sağlarken , ya da Hayat'la mücadelesine Şahit olduğunda gene onun için bazen ağlamasına , kaybetmesine , bazen düşüp kendi kendine kalkabilmesine izin vermektir. Bugün bunu anladım . Gün gün yazmaya çalışacağım . Ve biliyorum sonunda Gülen ben olacağım...
Sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder